lifo.gr
H αλυσίδα Sicily café ξεκίνησε την πορεία της στη Λάρισα το 2006 δημιουργώντας το πρώτο take away café της πόλης με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και έμφαση στο design. Σύντομα η επιτυχία τους τα οδήγησε να επεκταθούν σε όλη την Ελλάδα με το δίκτυο να διευρύνεται εκτός της Λάρισας με την μέθοδο του franchise και νέα καταστήματα να “προσγειώνονται” σε Λευκωσία, Αθηνά, Ιωάννινα, Βόλο και άλλες πόλεις.
Όντας ανήσυχα πνεύματα οι ιδιοκτήτες των Sicily θέλησαν το επόμενο καφέ της πόλης τους να είναι κάτι ανατρεπτικό και πρωτότυπο. Έχοντας άμεση σχέση με τα container αφού με αυτά μεταφέρουν τα προϊόντα τους, σκέφτηκαν να τα αξιοποιήσουν διαφορετικά μετατρέποντάς σε στέγη και σημείο πώλησης: “Θέλαμε να τοποθετήσουμε ένα container στην άκρη του δρόμου, να φαίνεται ότι αυτό μετέφερε τον καφέ, να ανοίγει και να μυρίζει φρεσκοκομμένο καφέ, να κοντράρει με το αστικό τοπίο, αλλά μέσα να κρατήσουμε την ζεστασιά και το ύφος των Sicily café. Ήταν μια πρόκληση. Με την βοήθεια της Μαριανθης Ντερμιντζογλου και της κατασκευάστριας εταιρίας bebis & christodoulos φέραμε εις πέρας το δύσκολο αυτό εγχείρημα δημιουργώντας το τέταρτο sicily café στη Λάρισα και η αποδοχή του κόσμου μας δικαίωσε.”
Δεν γνωρίζουμε εάν τελικά η Λάρισα είναι η πόλη του καφέ. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι οι Λαρισαίοι γνωρίζουν από καλό καφέ, το επίπεδο των επιχειρήσεων είναι πολύ υψηλό και ο ανταγωνισμός μεγάλος.
Το Sicily στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου 129, φέρει την σχεδιαστική υπογραφή της νεαρής Αθηναίας αρχιτέκτωνος Μαριάνθης Ντεμιρτζόγλου η οποία σπούδασε και ζει στο Ληντς τη Αγγλίας. Η Μαριάνθη μας εξήγησε το concept του κοντέινερ καφέ:
“Όλα άρχισαν από μια φράση του ιδιοκτήτη: ” Πάντα ονειρευόμασταν ένα καφέ από παλιά κοντέινερ, σαν να τα άφησε ένας γερανός στην άκρη του δρόμου.” Αυτό ήταν και η πηγή έμπνευσης. Mένοντας σε μια από τις πρώτες βιομηχανικές πόλεις της Αγγλίας άρχισα να παρατηρώ πως στοιβάζονται τα κοντέινερ που μεταφέρουν προϊόντα στα λιμάνια και κάπως έτσι προέκυψε το concept.
Λόγω της ιδέας αυτής δεν έγιναν ανοίγματα, πέρα από ένα μεγάλο παράθυρο, ώστε όταν το καφέ είναι κλειστό να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στην αρχική του μορφή. Οι πόρτες έχουν σχεδιαστεί σαν γκαραζόπορτες, όσο πιο απλά γίνεται, για να μην αποσπούν την προσοχή.
Το σκληρό εξωτερικό κέλυφος του μετάλλου κάνει αντίθεση με τον εσωτερικό χώρο που με τα στοιχεία του ξύλου, την τεχνοτροπία και την κατάλληλη διακόσμηση, βγάζει μια ζεστασιά και όχι την αίσθηση ότι οι φιλοξενούμενοι είναι μέσα σε ένα ψυχρό κουτί. Το μπαρ είναι εξωστρεφές ώστε να είναι ευδιάκριτο ότι πρόκειται για καφέ και ο κόσμος να μπορεί να κάτσει κάτω από το σκέπαστρο που δημιουργείται στην όψη.