Όλα άρχισαν από μια φράση του ιδιοκτήτη:

” Πάντα ονειρευόμασταν ένα καφέ από παλιά κοντέινερ, σαν να τα άφησε ένας γερανός στην άκρη του δρόμου.”

Αυτό ήταν και η πηγή έμπνευσης για την αρχιτέκτονα του concept.
Mένοντας σε μια από τις πρώτες βιομηχανικές πόλεις της Αγγλίας άρχισα να παρατηρώ πως στοιβάζονται τα κοντέινερ που μεταφέρουν προϊόντα στα λιμάνια και κάπως έτσι προέκυψε το concept.
Λόγω της ιδέας αυτής δεν έγιναν ανοίγματα, πέρα από ένα μεγάλο παράθυρο, ώστε όταν το καφέ είναι κλειστό να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στην αρχική του μορφή.
Οι πόρτες έχουν σχεδιαστεί σαν γκαραζόπορτες, όσο πιο απλά γίνεται, για να μην αποσπούν την προσοχή.
Το σκληρό εξωτερικό κέλυφος του μετάλλου κάνει αντίθεση με τον εσωτερικό χώρο που με τα στοιχεία του ξύλου, την τεχνοτροπία και την κατάλληλη διακόσμηση, βγάζει μια ζεστασιά και όχι την αίσθηση ότι οι φιλοξενούμενοι είναι μέσα σε ένα ψυχρό κουτί.
Το μπαρ είναι εξωστρεφές ώστε να είναι ευδιάκριτο ότι πρόκειται για καφέ και ο κόσμος να μπορεί να κάτσει κάτω από το σκέπαστρο που δημιουργείται στην όψη.